Wat was afgelopen week een heerlijke week! Niet alleen het weer, ook de mensen en de dingen die ik deed (of niet deed: leren) zaten mee. Iets met BBQ’en op het schoolplein, het eerste watergevechtje van het jaar en veel bellenblazen. En toen ineens was ‘ie daar. De allerlaatste les. Stiekem deed dat bij mij een beetje pijn. Toen ik het rondje klasgenoten bekeek, plastic bekertjes met kinderchampagne in de hand, verbrande hoofdjes en een vrolijke lach, toen besefte ik eventjes dat we het toch wel heel goed hebben gehad met elkaar.

Op de laatste lesdag volgde de laatste schooldag. En wat was dat een feestje in Walibi! In de zweefmolen zei ik tegen een vriendinnetje: ‘als we nu nog onze mentor meekrijgen in de achtbaan, is de dag compleet.’ ‘Dat zou de kers op de taart zijn,’ antwoorde zij, ‘maar gelukkig is de taart zonder ook al erg lekker.’ Maar we hebben hem in de achtbaan gekregen. En we hebben blauwe tanden van een enorme suikerspin gekregen. En we hebben onze longen uit onze lijven geschreeuwd. Van de zon genoten. te hard gerend. Veel gelachen.

Laatste. Afscheid nemen is iets  waar ik niet echt goed in ben. En echt afscheid was het gelukkig ook nog niet, want de examens komen er nog aan. Maar toch was het ‘het laatste’.Gelukkig een hele goede laatste week :-).

We kletsen
Nog een uurtje
Naast elkaar
Even vertrouwd
Samen zitten

We luisteren
Nog een uurtje
Naar eindeloze
Lesverhalen
Die eindig blijken

We zitten
Nog een uurtje
In de klas
Te genieten
Van wie we zijn

We lachen
Nog een uurtje
In de zon
Herinneringen
En even fijn

We groeien
Nog een uurtje
Met elkaar
Tot we tot ziens
Gaan zeggen

Maar afscheid
Nemen we nog niet
Omdat we
Desnoods in gedachten
Elkaar nog vaker zien

—

Liefs,
Rianne