De achter ons liggende twee weken waren ronduit geweldig. En druk. Heel druk. Dat was dan weer op rianneschrijft.nl te merken, want woensdag=blogdag liep afgelopen maand niet vloeiend. Ach ja, we zijn er weer. ‘Waar was je dan?’ vraag jij je nu misschien af. ‘Nergens,’ zou ik dan kunnen antwoorden. Want daar was ik met school. En dat beviel best. (Eigenlijk waren we in een bezinningscentrum enkele kilometers van nergens verwijderd, maar voor het idee hè.)
Op een geweldige en regenachtige midweek met de EH, volgde een JV-weekend om u tegen te zeggen. Daarna kwam er nog een voorjaarsvakantie met familie. De tijd vliegt. En wat heb ik genoten. Het was heerlijk om een paar weken niet al teveel te moeten, maar vooral heel veel te mogen. Om nergens te kunnen zijn. En als je even nergens was, weet je weer waarom je ergens bent.

Toen we nergens waren
en niks ertoe deed
Toen we bleven lachen
ook al was alles doorweekt

Toen we nachten wakker
met spellen spelen, ijs eten
Toen we samen stilte vonden
en niet meer wilden vergeten

Toen we rondjes sjokten
door de stad en om het meer
Toen rust de regel was en
niks hoefde gepresteerd

Toen herinneringen gemaakt
en grenzen verlegd
Toen harten open en
gesprekken oprecht

Toen wist ik weer
waarom ik leef
Waarom ik ontvang en
waarom ik geef

Zo, en nu begint het schoolleven weer. Komende week begin ik aan het laatste blok van dit EH-basisjaar, over vliegende tijd gesproken…

Liefs,
Rianne